De schrijver Geert Mak beschreef de Galatabrug in een Nova-uitzending in 2007 als ‘een stad in een stad’. En zei: ‘daaronder en daarboven gebeurt van alles en nog wat. Het is echt een gemeenschap op zich’. Hij werd er geïnterviewd naar aanleiding van het verschijnen van zijn boek De brug, het boekenweekgeschenk van dat jaar. Hierin beschrijft hij de geschiedenis van deze overspanning over de Gouden Hoorn en zijn ontmoeting met de personages die nu op de brug een bestaan vinden.
Dobbers op het water
In 2011 loop ik voor het eerst zelf op de bovenkant van de Galatabrug. Nieuwsgierig en met de beschrijvingen van Geert Mak in mijn hoofd. Over de hengelaars op de brug bijvoorbeeld. Ze staan er nog steeds. En gooien met tientallen hun dobber op het water. Deze mannen vissen meestal niet voor de sport. En gooien hun vangst dan ook niet terug in de Bosporus, maar in de emmers met water die ze naast zich op de grond hebben staan. De sterkste vissen springen nog uit die emmers, om even later spartelend en happend naar zuurstof te sterven op de stoep van de brug. Tussen al die hengelaars tref je ook de kleine handelaren aan die hun koopwaar op tafeltjes aan de man proberen te brengen. En natuurlijk de schoenpoetsers die je overal in Istanbul tegenkomt.
Een gordijn van visdraden
Aan de onderkant van de brug heb je aan weerszijden tientallen restaurants met vooral vis op het menu. Wanneer je daar wat gaat eten of een kop thee neemt, kijk je door een gordijn van visdraden naar de schepen die voorbij varen. En zie je met grote regelmaat voor je tafel een vis naar boven getakeld worden.
Van elektronica tot schoenen
Over de brug zelf lopen drommen mensen. Modern en traditioneel. Arm en rijk. Trams rijden er af en aan, en bussen en auto’s verplaatsen zich van de ene wijk naar de andere. Om dit drukke verkeer te vermijden, zijn aan beide zijden van de voet van de brug bij de kades ondergrondse voetgangerspassages waar je meteen ook even kunt shoppen in de tientallen winkeltjes met elektronica, schoenen en nog veel meer. Aan de kant van de Galatatoren vind je vlak voor de brug ook nog een vismarkt met een stuk of 20 kraampjes.
Van het Topkapi Paleis naar de consulaten
Is de Galtabrug mooi? Nee, het is gewoon een lelijke brug. Maar wel een brug met historie en belangrijk omdat ze de wijken Eminönü en Sultanahmet verbindt met de wijk Galata. Eminönü is met zijn trams, veerponten, busstation en het treinstation Sirkeci een belangrijk verkeersknooppunt van Istanbul. En in historische wijk Sultahnamet tref je trekpleisters aan, zoals de Blauwe Moskee met haar zes minaretten, de Haghia Sophia en het Topkapi Paleis. In Galata (Beyoglu) staat de markante Galatatoren uit 1348. Vanaf deze toren heb je een mooi uitzicht over de Bosporus, de Zee van Marmara, de Gouden Hoorn en het historische oude centrum aan de overkant van de brug. Galata herbergt ook consulaten, zoals het Nederlandse consulaat dat aan de bekende winkelstraat Istiklâl Caddesi ligt.